دسته ها و گروه های جنیان مومن نیز خدمت امام رسیده ، عرض کردند : ای مولای ما ، ما شیعیان و یاوران شما ایم . به هر چه میخواهی امر کن . اگر اینک به ما امر کنی تمام دشمنانت را از بین ببریم ، بی آنکه از جای خود حرکتی کنی ، ما این کار را برای شما انجام خواهیم داد.
امام حسین برای آنها طلب خیر کرده دعا نمود و فرمود : آیا کتاب خداوند که بر جد من نازل شده نخوانده اید ، آنجا که فرمود بگو اییغمبر ، اگر در خانه خود هم بودید ، باز آنان که سرنوشت آنها در قضای الهی کشته شدن است ، از خانه به قتلگاه به پای خود البته بیرون می آمدند.
پس اگر من در جای خود بمانم ، این مردم سیه روز و بد بخت با چه چیز امتتحان شوند و چه کسی در کربلا و شهادتگاه من قرار خواهد گرفت ؟ در حالی که خداوند ، از همان روزی که زمین را گسترانید ، کربلا را برای من برگزید و آنجا را پناهگاه امنی برای شیعیان و دوستداران ما قرار داد که اعمال و نماز های آنان در آنجه پذیرفته شده و دعا هایشان مستجاب است و کربلا ، جایگاه شیعیان ماست تا برای آنها امانی در دنیا و آخرت باشد . (شما بروید) ولی در روز شنه که همان روز عاشوراست بیاید و در کربلا حاضر شوید. (در روایتی دیگر روز جمعه ) که من در ساعات آخر آن روز به شهادت میرسم ، و بعد از شهادت من ، هیچ کس از خاندان ، وابستگان ، برادران و اهل بیت من باقی نمیماند و آنان سر بریده مرا برای یزید (لعنت الله ) می فرستند.
جنیان گفتند: ای حبیب خدا و فرزند حبیب خدا ؟ اگر فرمانداری شما برما لازم و مخالفت از فرمان شما حرام نبود بخدا قسم که در این مورد مخالفت میکردیم و تمام دشمنانتان را قبل از که دستشان به شما برسد ، از بین میبردیم.
امام فرمود: به خدا قسم ، ما خود بر این کار ، از شما توانا تریم . تا هر کس نابود میگردد به دلیلی نابود گردد و هر کس زنده می ماند به دلیلی.
