خواص گریه برای امام حسین
خواص و فوائد گریه برحسین علیه السلام
اول: به گریه کردن، خدای تعالی می آمرزد گناهان کبیره گریه کننده را،
چنانچه حضرت رضا علیه السلامَ فرمود.
دوم: گریه، کفاره باشد همه گناهان او را، چنانچه حضرت رضا علیه السلام
فرموده.
سوم: به گریه کردن، اگر به اندازه بال مگس یا بال پشه باشد، خدای تعالی
بیامرزد
گناهان او را اگر چه به زیادی کف دریا باشد، چنانچه درچندین روایت وارد
شده است.
چهارم: همه گناهانش آمرزیده شود مگر گناهانی که او رااز ایمان خارج کند،
بنا به روایت حضرت باقر(ع)
پنجم: از جای خود برنخیزد مگرمانند روزی باشد که از مادر متولد شده،
چنانچه در روایت حضرت سیدالشهدا علیه السلام رسیده.
ششم: مشمول صلوات ورحمت خدا شود، به سبب دعای حضرت صادق
علیه السلام ودعای حضرت خاتم الانبیا که فرموده: « الاوصلی الله علی
الباکین علی الحسین.»
واین عبارت دواحتمال دارد:یکی: صلوات خود پیغمبر باشد، ودیگر: آنکه به
طریق خبردادن آن حضرت باشد از صلوات خدا، ودرهردو صورت مقصود
حاصل است.
ودرروایت مسمع بن کردین از امام صادق علیه السلام است که فرمود:
« گریه نکند برحسین مگراینکه خدارحمت کند اوراپیش ازآنکه اشک از چشم
او جاری گردد.»
هفتم:ملائکه رحمت، پشت اورا مسح نمایند. کنایه از لطفی است خاص
ومرحمتی مخصوص.
هشتم: به گریه اواهل آسمانها دعا میکنند درباره او، بنا به روایت امام صادق
علیه السلام.
نهم:خدای تعالی امر فرماید ملائکه راکه برای گریه کننده طلب آمرزش
نمایند.
دهم:اگرگریه کننده اجرخودرا در نزد خدا بداند، آرزو میکند همیشه گریان
باشد.
یازدهم: گریه برحسین، هرچند قطره ای باشد، خدای تعالی ثواب صد شهید
میدهد.
دوازدهم: به گریه ظاهر میشود ایمان وکمال ایمان گریه کننده.
سیزدهم: به گریه کردن بر حسین، گریه کننده به وصیت خدا عمل کرده،
چنانچه قبلا ذکر شد.
چهاردهم: به گریه کردن برحسین، گریه کننده ادا اجر ومزد رسالت را نموده
است.
پانزدهم: به گریه کردن برحسین، گریه کننده اجروثواب هر مصیبتی را
تحصیل کرده.
شانزدهم: از برای گریه کننده برحسین علیه السلام، درنزد خدا درروز عاشورا،
ثواب دوهزار حج ودوهزار عمره ودوهزار غزوه خواهد بود، به ضمانت حضرت امام باقر علیه السلام.
هفدهم: به گریه کردن برحسین، تاسی واقتدا به رسول خدا صلی الله
وعلیه وآله و ائمه هدی علیهم السلام وهمه معصومین وانبیا ومرسلین
وملائکه مقربین است.
هجدهم:گریه کردن برحسین، صله واحسان نمودن به پیغمبرو فاطمه زهرا
وائمه است.
نوزدهم: گریه کننده برحسین، به گریه خود دلهای پیغمبر وفاطمه وائمه
علیهم السلام راشاد میکند ازخود.
بیستم: امیر مومنان علیه السلام فرموده: « اجر گریه کنندگان نزد من ضایع
نمی شود.»
بیست ویکم: گریه باعث آرامی دل صدیقه طاهره و تسلی آن معظمه است.
بیست و دوم: گریه کننده به گریه خود، یاری کرده است پیغمبرخدا ص و
زهرا س را،
بیست وسوم: حضرت سیدالشهدا علیه السلام برگریه کننده بر او نظر
مرحمت دارد و در یمین عرش به او می نگرد، چنانچه در روایت وارد شده
بیست و چهارم: گریه کننده در حالی که گریه می کند ، حسین و جد و
پدرومادر و برادر آن حضرت برایش طلب آمرزش می کنند و از خدای آمرزش گناهان او را می خواهند.
بیست و پنجم: گریه کننده در حال گریه کردن، مخاطب و طرف صحبت با
حسین علیه السلام است. آن بزرگوار با او تکلم می کند و می فرماید: ای
گریه کننده اگر می دانستی آن چه را که خدا برای تو آماده کرده ، هر آینه
شادمان می شدی بیشتر از محزون شدنت.
بیست و ششم: گریه کننده اطاعت فرمان حسین رانموده در گریستن وندبه
کردن.
بیست وهفتم: گریه کننده اجابت کرده است استغاثه حسین را ویاری کرده
اورا.
بیست وهشتم: گریه کننده چنان مقامی پیدا میکند که ائمه طاهرین خشنود
شوند به شیعه بودن او، چنانچه از حضرت صادق علیه السلام روایت شده.
بیست ونهم: گریه کننده برحسین علیه السلام را درزمان دولت حقه زنده
میکنند تا دولت آل محمد ص را ببیند، وآن زمان قیام قائم و رجعت آۀ محمد
است.
سی ام: جان وتن گریه کننده برحسین علیه السلام ودیعه حضرت صادق و
سپرده به آن بزرگوار است در نزد خدای تعالی که سیراب کند اورا از حوض
کوثر.
سی ویکم: گریه کننده درحال عطش اکبر در قیامت، سیراب میشود از
دست امیر مومنان علیه السلام.
سی ودوم: در قیامت حوض کوثر مخصوص است برای گریه کنندگان
ونیاشامند ازآن مگر گریه کنندگان، چنانچه از معصوم روایت شده.
سی وسوم: گریه کننده برحسین، ودیعه حضرت صادق علیه السلام است
در نزدخداکه در قیامت حساب او را آسان فرماید.
سی وچهارم: حضرت خاتم الانبیا صلی الله علیه وآله در روز قیامت، گریه
کننده برحسین را شفاعت میکند؛ البته البته.
سی وپنجم: در روز قیامت همه اهل محشر در جزع و فزعند مگر گریه کننده
برحسین.
سی وششم: رسول خدا صلی الله علیه وآله فرموده: « دست گریه کننده
بر حسین را میگیرم واز اهوال قیامت او را نجات میدهم.»
سی وهفتم: روز قیامت روز فرح وشادی گریه کنندگان برحسین علیه السلام
است.
سی وهشتم: هیچ بنده ای محشور نشود در قیامت، مگر اینکه گریان است،
الا گریه کننده برحسین.
سی و نهم: حشر هر کسی درقیامت با شبیه حالات وهم سخن های خود
میباشد، مگر گریه کنندگان بر حسین، که حشر آنها با اهل بیت عصمت
وطهارت است ودر زمره ایشان.
چهلم: در قیامت تمام خلق در محل حساب گرفتار خواهند بود، مگر گریه
کنندگان برحسین، که در سایه عرش خدا در خدمت آن بزرگوار آسوده
میباشند.
چهل ویکم: گریه کنندگان درقیامت هم صحبت حسین اند.
چهل ودوم: درروز قیامت تمام خلق از حساب ترسان وهراسانند، مگر گریه
کنندگان بر حسین علیه السلام.
چهل وسوم: تمام خلق آرزو دارند خلاصی از محشر وبیرون رفتن ازآن صحرا را، مگر گریه کنندگان برحسین، که هر چند حوران وغلامان بهشتی پیغام میفرستند
و اظهار شوق ملاقات می نمایند ایشان به دفع الوقت می گذرانند وراضی نمی
شوند که از حضور آن حضرت دور باشند وبه ملاقات حور وغلامان ومقامات
ودرجاتی که برای ایشان معین شده برسند، کانّه زبان حالشان این است. نه جنّت جویم نی حور و نه انهار می خواهم به تو ارزانی ای زاهد که من دیدار می خواهم
چهل وچهارم: تمام خلق از گذشتن از صراط وعاقبت آن ترسان ومضطربند،
مگر گریه کننده برحسین، که مانند برق لامع ازآن خواهند گذشت.
چهل و پنچم: حرام است آتش بر بدن گریه کننده آن حضرت و در بهشت
جاویدمی مانند.
چهل و ششم: واجب است بهشت برای گریه کننده بر حسین علیه السلام
چهل و هفتم: حضرت خاتم الانبیا ص فرموده: « بحق خداوندی که جان من
در ید قدرت او است، همه عزاداران و گریه کنندگان بر حسین را من شفاعت
می کنم، و در بهشت عدن در نزد خود جای می دهم. »
چهل و هشتم: صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها فرموده: « به عزت
پروردگارم سوگند، و بحق پدرم و شوهرم بر درب بهشت می ایستم، و چشم
گریان و از خدا نخواهم مگر گریه کنندگان بر حسین را، هر وقت آن ها داخل
بهشت شدند من خود پشت سر آنها به بهشت می روم. »
چهل و نهم: امام حسن مجتبی علیه السلام فرموده: « با گریه کنندگان
برحسین همراهی و مصاحبت می نمایم در رفتن به بهشت. »
پنجاهم: حضرت حسین علیه السلام فرموده: « اگر گریه کنندگان بر من
پیش از من داخل بهشت نشوند، من پیش ازآنها به بهشت نخواهم رفت.»
پنجاه و یکم: گریه کنندگان برحسین علیه السلام پیش از رفتن به بهشت،
سوار بر اسب های بهشتی خواهند شد.
پنجاه و دوم: گریه کنندگان برحسین علیه السلام ، در وقت رفتن به بهشت،
از مشاهده وفور الطاف خدا درباره خود، دام مشغول به حمدوثنای الهی و
صلوات برمحمد و آل محمد ص می باشند.
پنجاه و سوم: گریه کنندگان برحسین علیه السلام ، پیش از رفتن به بهشت
جامه های بهشتی خواهند پوشید.
پنجاه و چهارم: به گریستن برحسین علیه السلام ، هرچند قطره کمی باشد،
گریه کننده مخلّد در بهشت خواهدماند.
پنجاه و پنجم: به گریه کردن برحسین علیه السلام، هرچند کم باشد، جاویدان
درغرفه های بهشتی خواهد ماند.
پنجاه و ششم: قصرها و غرفه های گریه کنندگان برحسین علیه السلام ،
در بهشت بر من در جوار و پهلوی قصر خود حسین علیه السلام می
باشد
پنجاه و هفتم: به هر قطره اشک در مصیبت حسین علیه السلام ، خدای
متعال قصری در بهشت به گریه کننده عطا می فرماید.
پنجاه و هشتم: از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرموده:
« آتش جهنم از گریه کننده برحسین علیه السلام ، شصت هزار سال فرار
می کنند»
پنجاه ونهم: در خبر ابن عباس است که جبرئیل به پیغمبر اکرم ص عرض
کرد: «یا محمد امت خود را خبر ده، هرکه یاد بیاورد مصیبت حسین را و بگرید، جمع می کنند ملائکه اشک های او را در شیشه هایی از بلور، و در روز
قیامت تسلیم اومی کنند، وبه او می گویند که : ای ولی خدا این است اشک
های تو که در دنیا در مصیبت حسین علیه السلام ریخته ای ، اگر شعله آتش
به سوی تو قصد کند، قدری ازآن بر او بریزد که زیاده از پانصد سال از تو
بگریزد.»
شصتم: در تفسیر منسوب به حضرت عسکری علیه السلام در ضمن
حدیث مفصلی فرموده، آن چه را که ترجمه اش این است که :
« خدای عزّوجلّ و علا و تبارک و تعالی ، امر می فرماید ملائکه را که جمع کنند اشک های گریه کنندگان در مصیبت حسین را، و تسلیم خازنین بهشت نمایند،
که ایشان آنها را ممزوج نمایند به آب زندگانی بهشتی، تا زیاد شود گوارائی و
شیرینی و پاکیزگی و طعم و عطر آن هزار مرتبه»
