امام(ع) در روز سه شنبه سوم ماه ذی الحجه یا بع روایتی دیگر در روز چهار شنبه هشتم ذی الحجه سال شصت هجری ، قبل از انکه از شهادت مسلم با خبر شود ؛ یعنی دقیقا در همان روزی که حضرت مسلم (رضوان الله علیه) در کوفه به شهادت رسید ؛ از مکه خارج شد.
ابو جعفر محمد ابن جریر طبری امامی در کتاب دلائل امامه میگوید: ابو محمد سفیان بن وکیع از پدرش و او از اعمش روایت کرده که :ابو محمد واقدی و زرارة بن خلج به من گفتند که : قبل از آنکه امام حسین به سوی عراق حرکت کند، ما به ملاقات او رفتیم و از سستی و از ضعف کوفیان آن حضرت را باخبر ساختیم و عرض کردیم که : قلب های کوفیان با شماست اما شمشیر هایشان علیه شما.
امام حسین با دست مبارک به سوی آسمان اشاره کرد، پس درهای آسمان باز شد و فرشتگانی که تعداد آنها را جز خدا کسی نمیداند فرود آمدند، امام به ما فرمود : اگر خواست خدا اینگونه نبود و امور اینگونه مقدر نگردیده و زمان شهادت من فرا نرسیده بود ، من با کمک اینان با لشکریان یزید میجنگیدم ، ولیکن من به یقین میدانم که قتل گاه من و یاران من در کربلاست و از آن قتلگاه ، تنها فرزندم علی نجات می یابد.
