ملاقات ابن عباس و عبدالله ابن عمر با امام حسین (ع) در مکه معظمه
راویانی که گفت و گوی امام حسین (ع) با ولید و مروان روایت کرده اند گفته اند: روز سوم شعبان هنگام صبح، امام به سوی مکه حرکت کردند و تا آخر ماه شعبان و رمضان وشوال و ذی القعده در مکه به سر بردند .در مدتی که امام در مکه اقامت داشتند ،عبدالله بن عباس و عبد الله بن زبیر خدمت آن حضرت آمدند و از خو خواستند که از رفتن به سوی عراق خوداری کند ، پس امام به آنها فرمود : همانا پیامبر فرمانی به من داده و من باید آن را به انجام برسانم . ابن عباس از خدمت ایشان خارج شد درحالی که میگفت « وا حسناه » سپس عبد الله ابن عمر خدمت امام حسین رسید و از آن حضرت خواست که با این گمراهان سازشکند و از جنگ ، قتل ،قتال و خونرزی او را برحذر داشت. امام خطاب به او فرمود ای ابا عبد الرحمان ، آیا نمی دانی که در پستی و حقارت دنیا نزد خدا همین بس که سر بریده یحیی ابن ذکریا به خاطر نهی از منکر بعنوان هدیه نزد ستمگر پلیدی از ستمگران بنی اسرائیل فرستاده شد؟ آیا نمیدانی که بنی اسرائیل کهفتاد پیغمبر را فاصله کوتاه بین طلوع فجر تا طلوع آفتاب کشتند، سپس به بازار های خود رفتند و نشستند و به خربد و فروش مشغول شئنئ ، گویی که هیچ کار انجام ندادند ؟ اما با این حال خداوند در عذاب آنها شتاب نکرد ، بلکه مدتی به آنها مهلت داد ، سپس آنها را به انتقام سخت در چنبره عذاب درد ناک خود افکند . ای عبد الرحمان از خدا بترس و دست از یاری من برندار.
